بازار آتی فدرال فاندز به‌ مثابه سامانه انتظارات بازار

به گزارش پاداش، در ظاهر تصمیم نهایی درباره نرخ بهره آمریکا با رأی اعضای کمیتهٔ فدرال رزرو گرفته می‌شود. اما در واقعیت، پیش‌نویس آن تصمیم پیش‌تر در تالار معاملات شیکاگو نوشته شده است؛ جایی‌که قراردادهای آتی فدرال فاندز هر روز  انتظارات بازار را به زبان قیمت ترجمه می‌کنند.

در اکتبر ۲۰۲۵، این بازار با وضوحی بی‌سابقه مسیر خود را نشان داد. از نیمهٔ ماه، قراردادهای آتی با قطعیت زیاد برای کاهش ۰٫۲۵ واحد درصدی نرخ بهره در نشست ۲۹ اکتبر قیمت‌گذاری کردند. آنچه روی تابلوی قیمت دیده می‌شد، در واقع اعلام رأی زودهنگام بازار با تمام کمبود داده‌ای است.

نمودار 1 – روند نرخ بهره پیش از نشست  29 اکتبر

ماهیت بازار آتی فدرال فاندز: حافظهٔ جمعی سیاست

در بازار آتی، انتظارات و تجربهٔ تاریخی معامله‌گران با داده‌های واقعی اقتصاد ترکیب می‌شود و آنچه به‌صورت قیمت ظاهر می‌شود، در واقع حافظهٔ جمعی از رفتار فدرال رزرو است. زمانی‌که داده‌های تورم، اشتغال و بدهی ناهمسازند، این حافظه نقش مهمی در شکل‌دهی به سیاست‌گذاری ایفا می‌کند. فدرال رزرو به‌نوعی بازتاب‌گر برداشت مشترک بازار از خودش می‌شود. بنابراین وقتی بازار بر کاهش نرخ اجماع می‌کند، فدرال رزرو در عمل مقابل یک واقعیت اجتماعی قرار می‌گیرد که نادیده‌ گرفتن آن ممکن نیست.

تصمیم بدون  اطلاعات کافی

چرخش نرخ در اکتبر، بیش از آن‌که تصمیمی تازه باشد، نوعی تأیید کتبی خواست عمومی بازار  خواهد شد. آنچه این دوره را شایان بررسی قرار می‌دهد، «خلأ داده‌ای» است. فدرال رزرو با کمبود اطلاعات تورمی و اشتغالی مواجه بود و زبان رسمی‌ این نهاد به‌کلی به عبارت‌های محتاطانه و تکراری تقلیل یافته است. در چنین شرایطی، وزن تحلیلی به‌سوی بازار می‌چرخد. قراردادهای آتی با تثبیت نرخ مؤثر در محدوده ۳٫۷۵ تا ۴ درصد، پیام روشنی دادند: تصمیم فدرال رزرو تقریبا مشخص است، حتی اگر داده‌ها خاموش باشند.

از بازار تا فدرال رزرو

تحولات پاییز ۲۰۲۵ بیش از هر چیز از هم‌پوشانی فزاینده میان منطق بازار و سیاست پولی در آمریکا خبر می‌دهد؛ گرچه هنوز روشن نیست این هم‌پوشانی به استقلال بازار منتهی می‌شود یا به بازتعریف نقش فدرال رزرو خواهد انجامید.

تا پیش از اعلام نتیجهٔ نشست ۲۹ اکتبر، همه‌چیز در وضعیت تعلیق و انتظار متقابل قرار دارد. فدرال رزرو به نشانه‌های بازار نگاه می‌کند و بازار، به زبان مبهم بیانیه‌های فدرال رزرو واکنش نشان می‌دهد. در چنین چرخه‌ای که داده‌های رسمی نیز با تأخیر منتشر می‌شوند، سیاست پولی بیش از آن‌که بر محاسبهٔ دقیق تکیه کند، بر برداشتِ جمعی از ریسک و اعتماد بنا می‌شود. اگر این روند تداوم یابد، شاید بتوان گفت سیاست پولی آمریکا در آستانهٔ «بازاری شدن» است . اما هنوز نمی‌توان با یقین گفت کدام‌یک، بازار یا سیاست‌گذار، برگ برنده را در دست دارد.

کارشناس مطالعات اقتصادی: فرهنگ نجاتیان